28 Mayıs’ta yapılan Cumhurbaşkanlığı seçimlerini Millet İttifakı adayı Kemal Kılıçdaroğlu’nun seçimi kaybetmesi üzerine köşe müelliflerinin tenkitleri devam ediyor.
Bu kere tenkit, Kılıçdaroğlu’nun kalesi Cumhuriyet’ten geldi.
Emre Kongar, bugünkü köşe yazısında CHP’yi eleştirdi.
İşte Emre Kongar’ın yazısı:
Demokratik rejimin yine kurulması için siyasal tablonun âlâ tahlil edilmesi gerekir.
Önce siyasal bilimlerin birinci prensibini anımsayalım:
Siyaset boşluk kaldırmaz!
***
1) Türkiye’deki siyasal tablonun birinci eksiği Demokratik Rejimdir:
Erdoğan/AKP iktidarı yargıyı da ele geçirerek Demokratik Rejimi katletti…
Yine yargı aracılığıyla, “Şahsım Devleti”ni, yani Padişahlık tacı giymiş Faşizmi uygulamaya soktu!
Demek ki siyasette doldurulması gereken birinci boşluk rejimdir:
Rejim konusundaki boşluğun doldurulması için ise Demokratik, Laik ve Toplumsal Hukuk Devleti için çaba etmek gerekiyor.
a) Demokratik, Laik ve Toplumsal Hukuk Devleti için gayret etmenin birinci adımı yargının bağımsızlığı için savaşmaktır.
Bağımsız bir yargı için çaba etmenin araçları hiç de az değildir:
İnsanlık tarihi, hukuk tarihi, bilim, vicdan, ahlak, Anayasa, yasalar, Kozmik Hukuk, Avrupa İnsan Hakları Mukavelesi ve buna dayalı olan AİHM kararları ve kamuoyunun daima olarak bunlara vurgu yapması yargı bağımsızlığının oluşturulmasında aktif araçlardır.
b) Demokratik, Laik ve Toplumsal Hukuk Devleti için uğraş etmenin ikinci adımı ise Sendikaların, Demokratik Toplum Örgütlerinin, Meslek Odalarının, İnsan Hakları Derneklerinin, Siyasal Partilerin, Gençlik Örgütlerinin, Bayan Hakları Derneklerinin, Çevrecilerin, Anayasada ve maddelerde kendilerine tanınmış olan tabir özgürlüğü haklarını sonuna kadar kullanmalarıdır.
c) Demokratik Rejim için, yani Demokratik, Laik ve Toplumsal Hukuk Devleti için gayret etmenin üçüncü adımı, medyanın bu maksada dönük olarak örgütlenmesi ve yayın yapması ve bunların genel okur ve izleyici kitlesi tarafından izlenerek desteklenmesidir.
Demokratik Rejim taraftarları, bu rejimi savunan medya organlarını, gazeteleri, radyoları, mecmuaları, televizyonları, “YouTube”u, “Podcast” yayınlarını, izlemeli ve desteklemelidirler.
d) Demokratik Rejim, halkın yalnızca seçimden seçime sandığa gitmesi demek değildir. Bu satırları okuyanlar başta olmak kaydıyla bütün halk, his ve fikirlerini, milletvekilleri, belediye liderleri üzere siyasetçilere yansıtarak siyasete yüklerini koymalıdır.
***
Biliyorum, sevgili okurlarım, bütün bunlar size biraz ütopik ve tahminen de sıkıntı geliyor fakat dünyada ter ve gözyaşı dökülmeden kurulan hiçbir Demokratik Rejim yoktur…
Lütfen Atatürk ve İsmet İnönü’nün topluma bedel ödetmeden bize armağan ettiği Demokratik Cumhuriyet için biraz çalışalım!
***
2) Türkiye’deki siyasal tabloda eksik olan ikinci faktör hem “Ortanın Sağı”nın hem de “Ortanın Solu”nun siyasal yelpazede yarattığı boşluktur:
a) Erdoğan/AKP iktidarının toplumu ayrıştırıcı ve insanları birbirine düşmanlaştırıcı kimlik siyasetleri “Demokratik Rejim” üzerinde uzlaşmış olan “Orta Sağ” ve “Orta Solu” yok etti.
Bu açıdan Demokratik Rejim’in tekrar inşasında “sevgi”, “uzlaşma” temalarının, “Temel Hak ve Özgürlüklerin” vurgulanması gerçek bir yaklaşımdır; fakat palavralara ve ataklara cevap veremediği için kâfi değildir.
b) Erdoğan/AKP iktidarının yaptığı seçim yasası ittifakları zarurî kıldı, böylelikle toplumdaki ayrıştırma ve düşmanlaştırma siyasetine uygun olarak Demokratik Rejim üzerinde uzlaşmış olan “Orta”yı, çok uçlara taşıdı.
Dolayısıyla, siyasal yelpazedeki “Orta Sağ” ile “Orta Sol” boşluğunu yine doldurmak gerekmektedir.
c) Erdoğan/AKP iktidarı “Orta Sağ”ı kendi içine alarak Demokratik Rejimden uzaklaştırdı, dinci-ırkçı-çıkarcı sağ içinde eritti.
Tarikatları, partinin, hükümetin ve devletin içine sokarak rejimi, siyasette din istismarına dayanan bir yapıya taşıdı.
Millet İttifakı tarafından da doldurulamayan Orta Sağ’daki boşluk ülke siyasetinde kıymetli bir eksikliktir.
d) CHP, yalnızca bütün öteki sağ partilerle ittifak ederek değil, birebir vakitte CHP’nin klasik Atatürkçü ve Orta Sol çizgisini de “Orta Sağ”a taşıyarak yani partinin tarihî kimliğini değiştirerek “Orta Sol”u yok etti, ama “Orta Sağ”daki boşluğu da dolduramadı.
Partinin Orta Sol ve Atatürkçü çizgisi korunarak yapılabilecek ve verimli olabilecek olan bu ittifak, partinin öz varlığı da sağa kaydırıldığı için, yelpazede “Orta Sol” konusunda önemli bir boşluk yarattı.
Hele “helalleşmek” üzere dini tabirlerin kullanılması hem kimseyi ikna edemedi hem de partinin çekirdek takımını kendisinden uzaklaştırdı.
CHP’nin yine özgün çizgisine dönmesi ve “Orta Sol”daki bu boşluğu doldurması gerekiyor.
CHP bunu beceremezse, “Siyaset boşluk kaldırmaz” ve diğerleri (haksız ya da haklı olarak) burayı doldurur.
***
Sevgili okurlarım, ben ne siyasetçiyim ne de siyasal parti önderi:
Dolayısıyla üstte yazdıklarım yalnızca birtakım gözlemlerdir.
Çözümleri üretecek olanlar elbette politikacılar ve parti başkanlarıdır.
Ama bizim de yurttaşlar olarak üstümüze düşen vazifeleri yapmamız gerekiyor!